Zmienia się jej gospodarka hormonalna, która ma wpływ na zmiany w ciele a także w psychice kobiety. Ważne jest, aby kobieta zbliżająca się do tego okresu była przygotowana do reakcji ze strony ciała, z którymi przyjdzie jej się zmierzyć. Jedną z takich dolegliwości, z którą często borykają się kobiety w okresie klimakterium jest atrofia (suchość) pochwy.
Co to jest atrofia pochwy i kogo dotyka?
Atrofia pochwy czyli zanikowe (atroficzne) zapalenie pochwy to stopniowe zmniejszanie się grubości nabłonka ścian pochwy doprowadzające do jej zaniku. Przypadłość ta dotyka 1/3 kobiet w okresie okołomenopauzalnym, 1/2 w okresie pomenopauzalnym, jednak zdarza się także u kobiet młodszych, u których zaburzona jest gospodarka hormonalna, kobiet w okresie poporodowym, podczas długotrwałego karmienia piersią a także kobiet po terapii onkologicznej i operacjach pochwy. Jako główną przyczynę atrofii wskazuje się niedobór estrogenów. Właściwe stężenie tych hormonów pomaga w utrzymaniu prawidłowego dopływu krwi do tkanek pochwy, utrzymuje elastyczność jej ścian oraz pobudza produkcje naturalnych substancji nawilżających. Dodatkowo chronią pochwę przed zakażeniami bakteryjnymi. Gdy ilość estrogenów ulega obniżeniu, zmniejszeniu ulega liczba komórek tworzących błonę śluzową pochwy, a także zmniejsza się poziom nawilżenia jej ścian. Powoduje to, że nabłonek staje się coraz cieńszy, pochwa skraca się i zwęża i dodatkowo stwarza środowisko dla rozwoju szkodliwych bakterii. Skutki obniżonego poziomu estrogenów widoczne są w okresie około- i pomenopauzalnym u 75% kobiet u których powodują obniżenie jakość ich życia. Zanik pochwy może być również wynikiem zmniejszenia się lub zahamowania wydzielania estrogenów po operacji usunięcia jajników, uszkodzeniu jajników poprzez radio-i chemioterapię, czy palenia papierosów. Atrofia pochwy może być także skutkiem ubocznym stosowania leków anty-estrogenowych stosowanych np. w leczeniu osteoporozy czy depresji. Objawami atrofii poza obniżeniem jakości życia są suchość pochwy (27-55% kobiet), bolesne stosunki płciowe i związany z tym spadek jakości życia seksualnego lub lęk przed współżyciem (44-80%), podrażnienie, świąd i pieczenie sromu i pochwy (około 18%) oraz nieprawidłowa wydzielina z pochwy (11%) a także skłonność do tworzenia się wybroczyn i nadżerek nabłonka, nawet przy najmniejszym urazie pochwy, ból i uczucie pieczenia przy chodzeniu, dolegliwości ze strony układu moczowego (silne parcie na pęcherz, ból podczas oddawania moczu). Na uwagę zasługuje fakt, że objawy te są bardziej nasilone u kobiet chorych na cukrzyce i kobiet bardzo szczupłych – kobiety z niską masą ciała mają bowiem obniżone stężenie estrogenów we krwi.
- Uroda
0 komentarzy
Atrofia pochwy – czyli suchość pochwy – jak sobie z nią radzić?
Brak komentarzy dla tego artykułu.